Αφορά την αναθεώρηση πραγμάτων που θεωρούσα μέχρι πριν λίγο καιρό σαν δεδομένα και την αλλαγή στο πως αντιμετωπίζω πλέον τα θέματα που αφορούν το παραδοσιακό μου ξύρισμα, από εδώ και στο εξής!
Πρίν από δέκα ημέρες ήρθε στην κατοχή μου εντελώς αναπάντεχα εξαιτίας των γενεθλίων μου, μετά από μια όμορφη έκπληξη που με επιφύλαξε καλός φίλος, με τον οποίο μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη και τρέλα για το παραδοσιακό ξύρισμα, μία από τις πιο πολυσυζητημένες και διάσημες θα έλεγα μηχανές του παραδοσιακού ξυρίσματος.
Μια μηχανή κοινά παραδεκτή από την κοινότητα, για τον άκρως επιθετικό χαρακτήρα της.
Σίγουρα δεν είναι τόσο επιθετική όσο ο πρόγονός της, δηλαδή η έκδοση του 2011, αλλά παραμένει μια μηχανή που θεωρείται και είναι για έμπειρους χρήστες.
Η Muhle R41!
Αυτές τις δέκα ημέρες λοιπόν, η συγκεκριμένη εξαιρετικής κατασκευής μηχανή, από το Solingen της Γερμανίας, πέρα από τα έξοχα και μοναδικά ξυρίσματα που μου προσέφερε με την απόδοση και την συμπεριφορά της, ήταν και αιτία να αναθεωρήσω κάποια πράγματα, σχετικά με το παραδοσιακό μου ξύρισμα.
Αν και η επιστροφή μου σε αυτόν τον τρόπο ξυρίσματος συντελέστηκε πριν από ένα και πλέον χρόνο, ήταν κάτι που το προετοίμαζα καιρό και το έκανα με πλήρη συνείδηση, γνωρίζοντας από την αρχή ότι αυτός είναι ο τρόπος ξυρίσματος για εμένα και δεν υπάρχει επιστροφή!
Όλο αυτό το διάστημα προσπάθησα να γνωρίσω ξανά τον χώρο και κυρίως ποιές είναι οι επιλογές που μου δίνει η αγορά παραδοσιακού ξυρίσματος γενικότερα.
Στο διάστημα αυτό και όσο κυλούσε ο χρόνος, θεωρούσα ότι τεχνική μου είχε αρχίσει να επανέρχεται σε ένα καλό επίπεδο μεν, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορώ να πάρω την απόφαση να χρησιμοποιήσω κάποια πιο εξεζητημένα και επιθετικά ξυράφια.
Όλα αυτά άλλαξαν άρδην.
Η Muhle μου έδωσε να καταλάβω,
Πρώτον: Ότι η ποιότητα της γενειάδας μου, έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη και δύστροπη, από αυτή που θεωρούσα ως δεδομένη μέχρι πριν λίγο καιρό.
Δεύτερον: Ότι η επιδερμίδα του προσώπου επίσης έχει και αυτή αλλάξει με την πάροδο των ετών και δεν είναι τόσο ευαίσθητη, όπως ήταν τα προηγούμενα χρόνια!
Και τρίτον: Ότι η χρησιμοποίηση πολύ ήπιων ξυραφιών πλέον, είναι για εμένα "ουτοπία" και θα πρέπει από εδώ και στο εξής, ότι επιλογή κάνω και ότι πρόκειται να χρησιμοποιήσω, να έχει γνώμονα και να χαρακτηρίζεται από την "περισσότερη απόδοση" και την "επιθετικότητα" στο ξύρισμα.
Κυρίως όμως, η γνωριμία με αυτή την επιθετική μηχανή, μου έδωσε να καταλάβω επίσης, ότι η τεχνική μου και ο τρόπος που ξυρίζομαι πλέον είναι τέτοιος, που μου επιτρέπει να δοκιμάσω τα πιο επιθετικά και εξεζητημένα εργαλεία.
Αρχίζω πλέον να βλέπω, ονόματα όπως η ikon Tek, η Blackland Blackbird ή η Tatara, με εντελώς άλλο μάτι!
Εν τω μεταξύ όμως, λόγω του ότι έχουν δρομολογηθεί ήδη τα πράγματα για την απόκτηση δύο μηχανών, που εδώ και πάρα πολύ καιρό ήθελα να αποκτήσω.
Οι όποιες νέες προσθήκες στον εξοπλισμό, και δη σε μηχανές, προς το επιθετικότερο, θα γίνουν προς το τέλος αυτής και μέσα στην επόμενη χρονιά!
Χρόνος υπάρχει άλλωστε, αρκεί να υπάρχει υγεία χωρίς άλλα προβλήματα!
Σήμερα εξαρχής είχα πάρει την απόφαση, ότι όποιο συνδυασμό και εάν επιλέξω, η λεπίδα θα είναι μία και μοναδική και μάλιστα στην πρώτη της χρήση.
Κάποιοι φίλοι που με γνωρίζουν, ξέρουν ότι κάποια αντικείμενα και κάποια προϊόντα του παραδοσιακού ξυρίσματος, είναι για εμένα "σύμβολα"!
Λόγω του ότι αντιπροσωπεύουν επάξια, το ίδιο το παραδοσιακό ξύρισμα, έχουν ιστορία και παράδοση και κάποια φέρνουν αναμνήσεις και νοσταλγία, γιατί τα χρησιμοποιούσαν πριν από εμένα, οι πρόγονοί μου, πατέρας, παππούς, θείοι κλπ!
Ένα από αυτά τα προϊόντα, που φέρνει και ωραίες αναμνήσεις αλλά και με στοιχειώνει όλα αυτά τα χρόνια, είναι και αυτή η λεπίδα!
Ο λόγος για την Άστορ (Astor), μια λεπίδα που από πολύ μικρή ηλικία την έβλεπα σε όλα τα σπίτια των δικών μου ανθρώπων.
Μια λεπίδα, που όταν πήρα ξυράφι στα χέρια μου σε ηλικία 14-15 χρονών περίπου ήταν αυτή που το συνόδευσε στην πρώτη ξυριστική εμπειρία και τις επόμενες απόπειρες!
Δυστυχώς όμως, ποτέ με αυτή την λεπίδα δεν κατάφερα να πάρω ένα ξύρισμα χωρίς προβλήματα! Κοψίματα και ερεθισμοί, σε κάθε απόπειρα ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Πριν από κάποιους μήνες και αφού ήδη είχα επανέλθει πλήρως σε αυτό τον τρόπο ξυρίσματος, θέλησα να κάνω την πρώτη απόπειρα "επανασύνδεσης με την παράδοση", την οποία για εμένα εκπροσωπεί ως ένα βαθμό και η Άστορ.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν τέλειο, αλλά δεν θα το έλεγα και απογοητευτικό.
Υπήρχε κάποια ευαισθησία στο δέρμα και αυτό το αίσθημα της "εξασθένισης" που νοιώθει κάποιος όταν το ξυράφι έχει κάνει πάρα πολύ βαθύ ξύρισμα.
Κάτι που το επιβεβαίωσα και με την χρήση της Alum block και του έντονου τσουξίματος που έδωσε.
Η σημερινή επιλογή
Οι τελευταίες εξελίξεις στον τρόπο ξυρίσματος και στα εξαιρετικά αποτελέσματα που πήρα, ξύπνησαν μέσα μου την επιθυμία για να επανέλθω σε αυτή την λεπίδα που με "στοιχειώνει" χρόνια.
Να πάρω δηλαδή τελικά ένα άψογο ξύρισμα, από μια λεπίδα που θα ήθελα να την έχω στις καθημερινές μου επιλογές, χωρίς να την "φοβάμαι" για τις παρενέργειες που θα μου προξενήσει.
Το σημερινό SOTD
Για μηχανή, θεώρησα ότι είναι καιρός δίχως άλλες σκέψεις, να γυρίσω στη γνωστή πια, άκρως αποδοτική αλλά συνάμα. εξαιρετικά φιλική, Edwin Jagger D89.
Ένα σύντομο πρωϊνό νοικοκύρεμα και μια μετάγγιση από μεγάλη οικονομική συσκευασία, σε μικρότερη και πιο πρακτική (που είχε τελειώσει εδώ και καιρό), ενός από τα πιο λατρεμένα και πιο κλασσικά after shave, έδωσαν την αφορμή για τις επιλογές, τόσο του after shave φυσικά, αλλά και του σαπουνιού που θα ταίριαζε μαζί του.
Καταρχάς αναφέρομαι στην Pinaud Clubman (πρoφ. Πινό) και στην πιο "αυθεντική" και κατ' εμέ καλύτερη αρωματικά και αγαπημένη έκδοσή της.
Ένα προϊόν με τον πιο έντονο, μοναδικό και εκλεπτυσμένο αρωματικό συνδυασμό, από περγαμόντο, άνθη εσπεριδοειδών και νότες γιασεμιού και λεβάντας!
Μια κλασσική αρωματική πανδαισία, με γούστο και αρχοντιά, που τονίζει τον ανδρισμό αυτού που το φοράει.
Σε εμένα προσφέρει επίσης κάτι, που λίγα after shave μπορούν να το κάνουν τόσο καλά.
Θα έλεγα ότι είναι ένα προϊόν 3 σε 1, δηλαδή εκτός του ότι έχει αυτό το κλασσικό και ακαταμάχητο άρωμα, καταπραΰνει, απολυμαίνει και ταυτόχρονα περιποιείται την επιδερμίδα και σαν balm. Αφήνοντας στο τέλος και την αίσθηση, που θα είχε κάποιος εάν είχε χρησιμοποιήσει και ταλκ!
Πραγματικά κάτι μοναδικό, που μόνο αυτή η σειρά μπορεί να το προσφέρει σε τέτοιο βαθμό.
Η επιλογή ήρθε σχεδόν από μόνη της, λοιπόν, δεν μπορούσε να είναι άλλο από το ένα και μοναδικό Clubhouse της Fine!
Κορυφαίο εκ των κορυφαίων για τα δικά μου γούστα και δεδομένα!
Αφρός εύκολος, πυκνός σε δομή, με απόλυτη προστασία και ολισθηρότητα ακόμα και όταν έχει περάσει η λεπίδα επανηλλειμένα από το πρόσωπο!
Τέλος, το ξεκίνημα του σημερινού sotd, έγινε με pre shave την καινούργια "συνταγή" πλέον.
Με το L'Oreal Men Expert 3 σε 1, ΜΟΥΣΙΑ - ΠΡΟΣΩΠΟ - ΜΑΛΛΙΑ.
Ένα σαμπουάν - τζέλ, που έχει γίνει τελευταία, αγαπημένη συνήθεια!
Τα συμπεράσματα
Το αποτέλεσμα θα έλεγα ότι δικαίωσε και τις σημερινές επιλογές, αλλά και κυρίως επιβεβαίωσε και τις σκέψεις μου.
Για πρώτη φορά λοιπόν, πήρα ένα άψογο ξύρισμα από την αγαπημένη λεπίδα και κυρίως χωρίς κανένα απρόοπτο και χωρίς την παραμικρή αμυχή.
Το Clubhouse της Fine επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι δικαίως βρίσκεται στην κορυφή της λίστας μου και φυσικά δεν υπήρχε καμιά αμφισβητήσει και κανένα ερωτηματικό για το επιστέγασμα που θα έδινε η Πινό.
Τίποτα περισσότερο από το τέλειο!
Όσον αφορά τώρα την Άστορ, μετά και την σημερινή εμπειρία, θα έλεγα ότι επιβεβαιώθηκε κάτι που ενδόμυχα υποψιαζόμουν αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω.
Ο λόγος είναι ότι σε συζητήσεις με φίλους για αυτή τη λεπίδα, αλλά κυρίως σε δημοσιεύσεις και αφιερώματα, δύσκολα θα βρει κάποιος αναφορά ή παραδοχή για την αιχμηρότητα της.
Έχοντας λοιπόν όλο αυτό τον καιρό δοκιμάσει, πάρα πολλές λεπίδες και κυρίως όλες όσες θεωρούνται ως αιχμηρές (τον τελευταίο 1.5 χρόνο δηλ.), όπως π.χ. Feather, Kai, μια σειρά από ετικέτες της Gillette και αρκετές ακόμα, θα πω ότι για εμένα, δεν υπάρχει καμία που να φθάνει σε αιχμηρότητα την Άστορ!
Την θεωρώ την πιο κοφτερή λεπίδα που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει στο χώρο του παραδοσιακού ξυρίσματος.
Άποψη, που πιστεύω ότι δύσκολα θα αλλάξει στο προσεχές μέλλον.
..... συνεχίζεται και καλή εβδομάδα
